آی آبنبات، آی کُندُروک
آی قرص نعنا پَرپَروک
دستُم بِگِه تا پا بَشُم
وا خوبی آشنا بَشُم
جارُم بزن تا خُو نَرَم
به یَه دردی دَوا بَشُم
“قَدِ یارُم بلندن، شیرینن وا مث قندن” *
* این مصرع از ترانه و مصرعهای بعدی (جوتی سفید نَپای تُن…) متعلق به صالح آتون و فاطمه رضایی میباشد.