شش تیغَه مکُن صورت، اِی آدمِ دیوُنَه
کَس منتظِرت نینِن، وا سَر خو مَزَن شـُنَه
اَیّـُمِ جَوُنی رَ، برگشتِن اَم اینینِن
مِثلِ یَه درختی که، نابو دِگَه اُن دُنَه
بارُن دگَه کمیابِن، اَبرُن دِگَه ناپیدا
نَه مثلِ قدیمن که، شش ماه زمستُنَه
بعضی دِلُ از سَنگِن، مَردُم هـمَه دِلتنگِن
باغـُن هـمَه خـُشکیدَه، شهرُن هـمَه ویـرُنَه
مِلیون گُلِ نُورَستَه، پژمُردَه و پَرپَر بو
تو آتِشـُنِ جـَنگ و جهلِ دو سِه دیوُنَه
حلاج که بَر دارِن، از رازُ خبردارِن
رازی که شُنافَهمی، صد عاقل و فَرزُنَه
تو بازَم اَجـَنگیدِی، وا دیو و دَد و آدَم
تا بلکه وا دستِ پُر، هر روز بِرِی خُنَه
تو عاشقِ دنیایی، مفتونِ شُو و دریا
فانوس تو مهتابِن، پاگردِ تو بارُنَه
* * *
از خـوم چه بـِگم کاکا، از پِشتِه پریشُنتِه
کارُن هـمَه جور اَستَه، مُردِن اگَه آسُنَه
چشمی وا چِشُم کـَفتِن، که مثلِ یَه دیوارِن
تو راه مِه و مـُردِن، مابین مِه و خـُنَه
نَه غربتِ نابی مَه، نَه خُنه‌ی آبادی
سرگشته‌ی بی‌سامـُن، ای خـُنَه وا اُ خـُنَه
دریا اَ و مهتابَه، نوروزَه و ایسینَه
لالایی غمبارَه، بارُنَه و بارُنَه
* * *
تحمیل تو بودُم مِه، سر بارِ تو بودُم مِه
از ما تو گذشت اِتکِه، یارُنَه و مردُنَه
مِه بی دِل و دستارُم، از بودِ خو بیزارُم
مرغیزَه‌ی بی‌جُـفتـُم، بی شاخَه اُ بی لـُنَه
پیشِ تو دِلـُم وازِن، بی رمزِن و بی رازن
گاهی تو یَه تا شمعی، وختی مِه یَه پروُنَه
تو مأمنِ ابرامی، سلطان بد اقبالـُن
سرباری بیشتر بس، بی حجت و بی بـُنَه
تقدیر سرِ پیری، از مِه چه شَوات آخِـر
یا زندگی بختِر، یا مُردِنِ مردُنَه
رامی – ایلود
28/9/73
یا زندگی بختـِر ، یا مردِن ِ مردُنَه
عالی … حیف که بین ما نین یادش گرامی
وقعا عالی بود
یادش گرامی
یا زندگی بختر … یا مردن مردنه
آقای کرمی اون زمان در بندرعباس زندگی می کرده؟ همراه همسر و فرزندان رامی؟ من این رو از زندگی نامه و از نامه قبلی رامی به آقای کرمی نفهمیدم. کاش زندگی نامه کمی مفصل تری هم وجود داشت.
رازي كه شنافهمي صد عاقل و فرزانه …
چه تلخ
وچه دردی رو سینه ی مرد جنوبی بوده.
ija dega Ebram Nima nan shayad Molanan
ناگهان چه زود دیر می شود خدا رحمت…
آخرشم دیر بود هیچک
ه قدرت نیدونست …
دم رامی گرم .
مرسی نیمای جنوب
اون روزو دگه هیچوه نتاتن…
یاد رامی بخیر.
مرد جنوبی خیلی جوونه، هم دل نزیکه هم مهربونه.
یاد مرد جنوبی بخیر!
براووووووو عالیه خدا رحمتش کنه واقعا به دل میشینه یادش پاک… براووووو
معرکه ان ….نوشته ی مست و بی قراری ن