شُوآهنگ

اَز اُ شُو کِه چشم وازِت کَه
az o šow ke česom vâzet ka
وا تو بودُم مِه آشِنا
vâ to budom me âšenâ
گَمُن ناکُنُم دِگَه هیچ وَه
gamon nâkonom dega hičva
مِه و تو بَشیم اَ هَم جُدا
me o to bašim a ham jodâ

چه وَعدَه اُنی بِی دِلُم مَدا
če va’daoni bey delom madâ
وَختی کِه مِهرَبُنِتْ مَدی
vaxti ke mehrabonet madi
اَگَه تُمنادیدَه حَتّا یَه روز اَم
aga tomnâdida hatta ya ruzam
اَ دوریت مَکِه ، خُدا خُدا
a durit make xodâ xodâ

هَر چه دُخت اَستَه تو اُ مَحلَه
har če doxt asta tu o mahla
هَمَه وازِِت حَسودی شُکِه
hama vâzet hasudi šoke
اَ بَس کِه جُن و خوب و ناز اَری
a bas ke jon o xub o nâz ari
باور اُمْناکِه بِی مِه تَوا
bâvar omnâke bey me tavâ

چِشُم وَختی تو چِشمِت نِگاه اَکُنت
češom vaxti tu češmet negâh akont
اَ هَر چه غُصَّه ن دور اَبُم
a har če γossan dur abom
تو نِگین ِاَنگشتَر بَختُم اِی
to negine angoštare baxtomey
ای هَمَه مَکُ اَمْرو صَبا
i hama mako amru sabâ

بندرعباس 1375/07/28

به اشتراک بگذارید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

وب‌سایت ابراهیم منصفی (رامی)